نزال بن سبرة گوید: امیر المؤمنین علىّ بن أبى طالب علیه السّلام براى ما خطبه خواند و بر خداى تعالى حمد و ثنا گفت و بر محمّد و خاندانش درود فرستاد آنگاه سه بار فرمود: اى مردم! پیش از آنکه مرا از دست بدهید از من پرسش کنید، آنگاه صعصعة بن صوحان برخاست و گفت: اى امیر المؤمنین! چه وقت دجّال خروج مىکند؟ علىّ علیه السّلام فرمود: بنشین که خداوند کلامت را شنید و خواسته تو را دانست به خدا سوگند در این باب سؤالشونده از سئوالکننده داناتر نیست و لیکن براى آن علامات و نشانههایى است که طابق النّعل بالنّعل دنبال یک دیگر بیاید که اگر خواستى تو را بدان آگاه کنم و او گفت آرى اى امیر المؤمنین! و علىّ علیه السّلام فرمود: آنها چنین است:
- آنگاه که مردم نماز را تباه سازند
- و امانت را ضایع کنند
- و دروغ را حلال شمارند
- و رباخوارى کنند
- و رشوه گیرند
- و ساختمانهاى استوار بنا کنند
- و دین را به دنیا بفروشند
- و سفیهان را بکار گمارند
- و با ن م کنند
- و قطع رحم نمایند
- و از هوس پیروى کنند
- و خونریزى را سبک شمارند
- و بردبارى ضعف و ستمگرى افتخار به شمار آید
- و امیران فاجر
- و وزیران ستمکار
- و کدخدایان خیانتکار
- و قاریان فاسق باشند
- و گواهیهاى دروغ ظاهر گردد
- و فجور و بهتان و گناه و طغیان علنى شود
- و قرآنها را زیور کنند
- و مساجد را بیارایند
- و منارهها را بلند سازند
- و اشرار را احترام کنند
- و صفوف درهم آید و قلوب مختلف شود و پیمانها شکسته گردد و موعود نزدیک شود
- و ن به خاطر حرص بر دنیا در تجارت با شوهرانشان مشارکت کنند
- و آواز فاسقان بلند شود و آن را استماع کنند
- و رذلترین مردم رهبر آنها شود
- و از فاجر به خاطر ترس از شرّش بپرهیزند
- و دروغگو را تصدیق کنند
- و خائن را امین شمارند
- و ن آوازهخوان و تار و طنبور فراهم آورند
- و آخر این امّت اوّل آن را لعنت کند
- و ن بر زینها سوار شوند
- و ن به مردان و مردان به ن تشبّه کنند
- و شاهد بدون استشهاد گواهى دهد
- و دیگرى بىآنکه حقّ را بشناسد و تفقّه در دین داشته باشد قضاء ذمّه را گواهى دهد
- و کار دنیا را بر آخرت ترجیح دهند
و پوست میش را بر دل گرگ بپوشند و دلهایشان بدبوتر از مردار و تلختر از زهر باشد، در این وقت سرعت و شتاب کنید سرعت و شتاب کنید و بهترین جاها در آن روز بیت المقدس باشد و بر مردم زمانى درآید که هر کدامشان آرزو کنند که از ساکنان آنجا باشند.
آنگاه اصبغ بن نباته از جا برخاست و گفت: یا امیر المؤمنین! دجّال کیست؟
فرمود: .[1]
برای مطالعه‌ی ادامه‌ی روایت، به منبع مراجعه فرمایید.
[1] ابن بابویه، محمد بن على، کمال الدین / ترجمه پهلوان - ایران ؛ قم، چاپ: اول، 1380 ش.
ج2 ، ص 311 و 312
درباره این سایت